Nationale Fiets Marathon

1. Identificeer het type race of evenement dat u wilt doen

Bedenk wat voor soort rit je leuk vindt om te doen of wat je wilt proberen. Elk type fiets heeft een veelvoud aan sporten – alleen racefietsen hebben criteriums, wegraces, tijdritten, heuvels en meer.

2. Zoek uw lokale ondersteuningssysteem

Als je geïnteresseerd bent in de details, of beter leert met praktische ervaring, overweeg dan om contact op te nemen met je USA Cycling Local Association (LA).

3. Kies een evenement (of een paar)

USA Cycling sanctioneert elk jaar bijna 3.000 competitieve en niet-competitieve wielerevenementen in de Verenigde Staten. Je LA moet advies hebben over en inzicht hebben in de beste lokale evenementen voor nieuwkomers, of het nu gaat om lage toegangsprijzen, een levendige sociale scene of specifieke afstanden of technische details.

4. Koop een racelicentie

USA Cycling bestaat gedeeltelijk om uitstekende evenementondersteuning te bieden, van nationale resultaten en ranglijsten tot evenementverzekeringen. Voor elk door de USA Cycling goedgekeurd evenement waarin je van plan bent te racen, is een racelicentie vereist.

5. Pak je spullen bij elkaar

Je hebt een race in gedachten, dus nu is het tijd om ervoor te zorgen dat je uitrusting is gesorteerd. Let goed op het weer en kleed, hydrateer en bescherm uzelf op de juiste manier tegen de zon.

Profwielrennen in de VS is echt geweldig – je hoeft alleen maar verder te kijken dan de WorldTour voor heren

Voor het eerst in mijn leven voelt het geweldig om ongelijk te hebben.

Deze zomer schreef ik een artikel in de Washington Post over het gebrek aan talent in het Amerikaanse wielrennen en het plan van de Walton Family Foundation om jonge rijders te ontwikkelen als reactie daarop.

Hoewel de inspanningen van de Waltons nog steeds positief nieuws zijn, was het uitgangspunt waarop het artikel was gebaseerd – dat het Amerikaanse wielrennen reanimatie nodig heeft – onjuist.

Ik keek met open mond naar de UCI Wereldkampioenschappen wielrennen in september toen mijn gebrekkige beeld van het Amerikaanse wielrennen van zijn brancard sprong, de infusen uit zijn armen rukte en sprintend, met open rug wapperende in de wind, het ziekenhuis uit. In zijn kielzog liet het niets anders achter dan een reeks regenboogtruien en een journalist die probeerde haar fietsschoen in haar mond te passen.

Pro cycling in de VS is springlevend.

Tentoonstelling A? Chloé Dygert, pas 22, viel de tijdrit van de elite vrouwen met zo’n wreedheid aan dat ik op mijn bank sprong, à la Tom Cruise, terwijl ik toekeek. Ze won het evenement met de grootste marge in de geschiedenis.

Bewijsstuk B? Quinn Simmons, die 18 is, wint de wegrace van de junioren bij de wereldkampioenschappen en rijdt weg van het peloton met nog 30 kilometer te gaan. Zijn teamgenoot, Magnus Sheffield, won de sprint voor het brons.

Exposities C tot en met H? Ian Garrison, 21, en Brandon McNulty, 21, respectievelijk tweede en derde in de individuele tijdrit onder 23; Megan Jastrab, 17, won de junior road race van de dames (we herinneren ons allemaal nog dat ze de sprint van de vrouwen op 15-jarige leeftijd nam – op junior versnellingen – tijdens de Redlands Classic 2017, toch?); en Zoe Ta-Perez, 17, Lawson Craddock, 27, en Coryn Rivera, 27, allen cruisen naar de top tien finishes in respectievelijk de tijdrit voor de junioren, de tijdrit voor de mannen en de wegwedstrijd voor de dames. Tegen het einde van de week voerde Amerika de gouden medailletelling op WK’s aan en was het tweede in het totaal aantal medailles alleen voor Nederland.

Zwarte wielrenner Jonny Altrogge vertelt waarom hij de Great Divide Mountain Bike Route heeft gefietst – en wat hij onderweg heeft geleerd

Op 3 augustus 2019 bevond Jonny Altrogge zich achter de toonbank van een broodjeszaak in El Paso, Texas. Een halve mijl verderop was een man net een Walmart binnengelopen en 23 mensen vermoord in een daad van racistisch geweld, aangespoord door de overtuiging dat blanke Amerikanen werden “vervangen” door immigranten en gekleurde mensen.

Slechts twee dagen eerder had Altrogge de Great Divide Mountain Bike Route voltooid, een reis van 2700 mijl, in de loop van 41 dagen door een van de meest uitdagende achterlanden van Noord-Amerika, op de fiets van Banff National Park in Canada naar Antelope Wells, New Mexico. Hij was naar El Paso gekomen om zijn partner te ontmoeten voordat hij vertrok voor een roadtrip terug naar hun huis in New York City, maar plotseling merkte hij dat hij bang was voor zijn leven. “Het was deze werkelijk angstaanjagende herinnering dat je als persoon van kleur nergens in dit land veilig bent”, zei Altrogge. “Geweld kan je overal vinden.”

Altrogge’s beslissing om de Great Divide Route te fietsen had zijn oorsprong in een jarenlang verlangen naar een ervaring die zijn grenzen zou verleggen, maar het had ook een groter doel: de perceptie van openluchtrecreatie uitdagen en zijn studenten van kleur terug in New York City laten zien dat ze het volste recht hadden om net zo veel van hun tijd in de natuur te genieten als ieder ander. Altrogge werkte zeven jaar voor NYC Outward Bound Schools in openbare scholen in de stad, waar hij avontuur- en buitenprogramma’s gebruikte om leerlingen leiderschap en communicatieve vaardigheden bij te brengen. Het werk was bevredigend, maar het bevestigde ook wat Altrogge al wist: toegang tot het buitenleven en de cultuur van buitensporten waren gestratificeerd naar ras.

Als je de laatste tijd een stel nieuwe fietsers op de weg of op de paden hebt opgemerkt, is het niet alleen je verbeelding. Met de impact van de coronaviruspandemie, waaronder gesloten sportscholen en beperkte mogelijkheden voor entertainment, is er een enorme opkomst van de fiets aan de gang, omdat mensen frisse lucht zoeken, sporten en een reden om veilig het huis uit te gaan.

Zeg gewoon hallo

Alleen al het erkennen van een andere fietser kan een lange weg banen om die persoon zich welkom te laten voelen. De volgende keer dat je iemand ziet terwijl je aan het rijden bent of bij de trailhead, zwaai dan een beetje, lach, knik met je hoofd of maak zelfs een praatje. Het is een eenvoudige manier om een ​​gemeenschapsgevoel te creëren.

Bied je hulp aan

Op dit punt ben je misschien al het aanspreekpunt van je vrienden voor al het advies met betrekking tot fietsen. Vooral voor degenen die onlangs met de sport zijn begonnen, heb je een schat aan kennis om te delen – en je kunt misschien zelfs dienen als een geïmproviseerde

Langzaam uw worp

Letterlijk. Als u zich op een druk pad of fietspad vol andere fietsers, voetgangers en kinderen bevindt, verlaag dan uw tempo een paar (of drie) en geef andere trailgebruikers voldoende ruimte bij het passeren. Niets laat een vieze smaak achter in iemands mond zoals zoemen door een snelle fietser die ze waarschijnlijk niet hebben horen aankomen. Het is onze plicht om goede ambassadeurs van de sport te zijn.

Bied routesuggesties aan

Over fietspaden gesproken, een van de beste manieren om een ​​nieuwe fietser welkom te heten in de sport, is door hen te laten weten waar alle goede wegen en paden zijn. Fietsen kan in het begin intimiderend zijn, en waar u rijdt, kan het verschil maken. Geef ze aanwijzingen op websites en apps die hierbij kunnen helpen, zoals Strava, Trailforks, Map My Ride en meer.

Nodig ze uit voor een ritje

Nog beter dan alleen goede fietsroutes suggereren: bied aan om met hen mee te rijden. Je kunt ze die routes persoonlijk laten zien. Het is ook een geweldige kans om de etiquette uit te leggen, of het nu gaat om groeps- of solo-ritten, en om nog meer van die beginnersvragen te beantwoorden, zoals “moet ik ondergoed dragen bij mijn fietsbroek?” (Dat antwoord is natuurlijk nee.)

Begin niet op straat

Je wilt dat iemand zich de eerste keer dat hij / zij op een fietszadel zit helemaal op zijn gemak voelt, en tenzij je in een lege doodlopende straat woont, zal de straat daar nooit de plek voor zijn. Start je nieuwe berijder op een lege parkeerplaats, pad of park.

Gebruik geen zijwieltjes

Dit is de ouderwetse manier om kinderen te leren fietsen, en hoewel het nog steeds kan werken, is het minder effectief dan de huidige methode: zweefvliegen. Je hebt geen speciale fiets nodig om de glijmethode te leren – haal gewoon de pedalen van een gewone fiets en laat het zadel zakken zodat de nieuwe fietser op het zadel kan zitten met beide voeten op de grond. Leer ze om met hun voeten af ​​te zetten en op de fiets te glijden. Zodra ze een paar seconden veilig kunnen balanceren, voegt u de pedalen terug, zet u de stoel omhoog en leert u ze te trappen.

Start ze niet op een slecht passende fiets

Zoek een fiets waar ze gemakkelijk op kunnen staan ​​zonder contact te maken met de bovenbuis en zonder te spannen bij het stuur kunnen. Niemand wil blijven rijden op een te grote fiets die eng is om op en af ​​te stappen. Beter nog, zorg ervoor dat ze een goede fietspas hebben, zodat alles vanaf het begin goed is ingesteld.

Houd de fiets niet vast en duw of ren langszij

Weet je nog dat toen je vader naast je fiets rende, op en neer vloekend dat hij het zadel nooit zou loslaten, en je vervolgens in een leven van onzekerheid en wantrouwen bracht met één daverend duwtje? Nou, dat doen we. En we beloven dat het geen effectieve tactiek is, vooral omdat het langszij rennen de neiging heeft om de fiets te wiebelen en elke evenwichtstechniek tegen te gaan die je student zou moeten leren.

Sla de skivvies over

De eerste tip hier is natuurlijk om je korte broek zonder ondergoed te dragen. De zeem in de short is ontworpen om vocht af te voeren en snel te drogen, waardoor je niet alleen koel blijft, maar ook de groei van bacteriën wordt voorkomen die huiduitslag en zweren kunnen veroorzaken. De zeem is ook bedoeld om goed tegen je huid aan te sluiten om wrijving en schuren te voorkomen als je in het zadel trapt.

Dat betekent commando voeren in je zeemshort, want als je ondergoed draagt, voeg je een laag extra materiaal toe – vaak katoen – en meer naden en dergelijke die vocht kunnen vasthouden, kunnen ophopen en wrijving kunnen vergroten. Wrijving is niet je vriend, dus laat de lades achter.

Doe de Chamois Dance

Oké, er is geen echte ‘gemzen-dans’. Maar er is een kleine “tweestaps” die u kunt doen om ervoor te zorgen dat uw zeem is ingesteld en klaar voor de rit, zegt Boulder, productadviseur Jon Knoll uit Colorado, die hielp bij het ontwikkelen van kleding voor Pearl Izumi en Specialized. “Niemand heeft je ooit verteld hoe je een fietsbroek moet aantrekken. U wilt ze op de juiste manier aantrekken om er zeker van te zijn dat ze goed werken. Dat betekent dat de stof overal glad en strak moet worden gespannen zonder door te zakken of te bundelen en dat de zeem goed tegen je huid moet worden geplaatst ”, zegt hij. Om dat te doen, trekt u de korte broek aan en plaatst u een hand over het kussen tussen uw benen en buigt u uw rechterbeen een beetje op en neer, trekt u het kussen stevig op zijn plaats en herhaalt u dit met het linkerbeen. Als je klaar bent, moet de korte broek stevig en soepel over je lichaam zitten zonder door te zakken, te bundelen of in te zakken.

Plaats de banden onder je trui

Als je een fietsbroek draagt ​​- het type met jarretelle-achtige bandjes die de short op zijn plaats houden – zijn de bandjes ontworpen om onder je fietsshirt te worden gedragen, niet over je fietsshirt. Als je een basislaag draagt, kun je die in je korte broek stoppen en de bandjes over de basislaag vastmaken voordat je je trui aantrekt. Voor vrouwen zou de volgorde moeten zijn: sportbeha, basislaag, bretelbanden en dan jersey.

Boter misschien

Sommige mensen dragen graag zeemcrème – een anti-schurende balsem of lotion die je op je huid of op de pad aanbrengt – om wrijving verder te elimineren en het risico op schuren te verkleinen.