Over de Dirty Kanza en de wielerwereld rekening houdend met een racistisch, exclusief verleden
Jim Cummins was niet alleen de oprichter van een van ‘s werelds bekendste gravelbike-races, de Dirty Kanza, maar hij was ook het gezicht ervan – de man aan de finish in Emporia, Kansas, wachtend om elke terugkerende rijder een helden welkom na 200 mijl slepende wegen, tegenwind en bandenzuigende modder. Dat wil zeggen, tot 17 juni, toen Cummins een video op zijn persoonlijke Facebook-pagina plaatste waarin hij het neerschieten van Rayshard Brooks noemde, een 27-jarige zwarte man die op 12 juni werd vermoord door een politieagent in Atlanta toen Brooks werd gevonden terwijl hij in een Wendy rijdt door de rijstrook, “gerechtvaardigd” en nodigt iedereen uit die het niet eens was om hem te “ontvrienden”. Veel volgers deden dat, en nog meer uitten hun pijn en woede over de post op sociale media.
Het bereik van Cummins in de fietswereld is aanzienlijk. De race die hij in 2006 bedacht als een solo, zelfvoorzienende tour door de glooiende Flint Hills in Kansas is sindsdien uitgegroeid tot een groots evenement dat niet alleen professionele topracers aantrekt, maar ook amateurrijders uit het hele land – het dichtst bij de ontluikende grindscene. naar een wereldtournee. Vorig jaar trok de Dirty Kanza duizenden rijders naar de evenementen van 25, 50, 100, 200 en 350 mijl. De race zette Emporia op de kaart als een van de beste fietsbestemmingen in de VS, een nieuwe en onverwachte reputatie die de stad met 24.000 inwoners graag wilde adopteren.
In 2018 kocht Life Time, een nationale keten van races en fitnessbedrijven, de eens zo smerige grindmolen en hield Cummins aan als zijn ‘chief grind officer’. Tot die post omhoog ging. Volgens senior vice-president Kimo Seymour had Life Time binnen 24 uur een ‘afscheid’ genomen van Cummins. Het bedrijf gaf een verklaring af waarin hij zijn Facebook-opmerkingen omschreef als “ongepast en ongevoelig”, en verduidelijkte zijn missie om van gravelraces “een meer inclusieve en progressieve plek te maken waar iedereen zich welkom en vertegenwoordigd voelt”.
Cummins weigerde een interview, maar in een verklaring gedeeld met Road Bike Action, verontschuldigde hij zich door te schrijven: “Ik heb mijn woorden slecht gekozen” en “[Ik] hoop dat ik ooit kan helpen om de wonden die ik heb veroorzaakt te genezen. ” Maar zijn woorden kwamen terecht tijdens een zomer die werd gekenmerkt door protesten voor burgerrechten en in een wielerwereld die worstelt met een historisch gebrek aan inclusiviteit, met name voor zwarte en inheemse rijders.
Zijn ontslag deed ook weer een lang sudderende, racistisch geladen controverse rond de Dirty Kanza herleven.